~ Ter nagedachtenis aan mijn zoon, Bart Melders ~
Lieve Boons, webmaster van deze site.
  
Mijn dierbare zoon stierf op 21 maart 2008. Hij was pas 34 jaar.
Mijn zoon Bart was een intelligente man. Hij gaf zijn kennis graag door en probeerde er anderen mee te helpen. Hij schreef gedichten, en was muzikaal begaafd. Vanaf zijn kindertijd was de gitaar zijn passie.
Bart had een diploma Maritieme Handel. Hij leed helaas veel pijn door een slepende ziekte. Ondanks die aanhoudende pijn zat hij vaak uren aan computers te werken, om familie of vrienden uit de nood te helpen. Een brand in zijn woning rukte Bart bruusk uit ons midden. We missen hem zo...
|
Een kaarsje voor Bart en meer gedichten: Klik hier
  
Noodlot
Dan klopt plots het noodlot
Bij jou aan de deur
De pijn, de verschrikking
Die oneerlijke terreur
Je hart is zwaar
En je ogen wenen
Dan is wat je lief had
Voor altijd verdwenen.
Verleden tijd
21 maart is de dag
Die mijn hart heeft geraakt
En die mijn leven voor altijd
Anders heeft gemaakt
Dat spontane en dat vrolijke
Ben ik al jaren kwijt
Het onbezorgde en het vrije
Is voorgoed verleden tijd
Zo kan ik staan genieten
En terugvallen met een klap
Door een onvertogen woord
Door een verkeerde stap
Een liedje met een tekst
Of een geur in de wind
Ik mis je zo
Mijn allerliefste kind.
Als je kind sterft
De knop wordt even teruggedraaid
Het leven valt helemaal stil
Het licht wordt even uitgedraaid
De lucht is onmenselijk kil
Scherp verdriet waart rond in je hart
Mensen ontwijken je bedeesd
Ze hebben angst voor zoveel smart
Je blijft alleen, verweesd...
Wanhoop
M'n armen zijn te kort
Om jou nog te omarmen
M'n liefde is niet genoeg
Om jouw hart te verwarmen
Ik huil jouw bittere tranen
Die jij niet meer huilen kan
En ik voel het vuur en de rook
Die jou je leven ontnam.
Bevroren verdriet
De tijd gaat ongemerkt voorbij
Ik ben gevangen in bevroren verdriet
De klok die al zo lang stilstaat
Wil verder, maar kan het niet
De mensen om mij heen gaan door
Zij zeggen: "tijd heelt alle wonden"
Maar niemand begrijpt wat ik verloor
Toen we verslagen bij jou stonden...
Voorjaar
Mijn hart in de ban
Van het eeuwige houden van
En het immense verlangen
Valt de lente me weer moeilijk
Tussen de vrolijke kleuren
Van eerste krokussen
Speur ik naar zijn lieve lach
En net zoals de vorige jaren
Verlies ik mezelf
Breek ik een beetje
Bij de eerste voorjaarszon
En de herinnering aan hem.
In gedachten
Vaak is het of hij naast me staat
Of ik hem vragen kan om raad
Het lijkt of hij het dichtste bij me is
Als ik troost behoef in mijn droefenis
Maar is een dag eens mooi en goed geweest
Juist dan mis ik hem,
mis ik hem het meest.
Verlangen
Ik zou wel willen vliegen
Gedreven door de wind
Op vleugels van verlangen
Op weg naar mijn kind
Ik zou je willen zeggen
Dat ik je heel erg mis
En je willen vragen
Of daar boven echt iets is
Ik zou je willen vastpakken
En zien of je veranderd bent
En je duidelijk maken
Dat je afwezigheid nooit went
Ik zou je willen vertellen
Wat ik nog vertellen wou
Waar geen kans meer voor was
En dat ik heel mijn leven van je hou
Ik zou je mee willen nemen
Met de wind in de rug
Op vleugels van verlangen
Naar de aarde terug.
Stilte
Soms is de stilte
Een oorverdovend lawaai
Waar ik onrustig van word
En soms teneergeslagen
Stilte zonder jouw stem
Die stilte.....
Waar ik maar niet aan wen.
Weemoed
Nog een keer wil ik je zo graag zien
Je gitaar horen met jouw muziek
Je bruine ogen steeds vol interesse
Je was en blijft uniek
Je liefde en je schalkse lach
Zitten voor altijd in mijn hart
Slechts 1 dag wil ik je terug
Een uurtje voor mijn part
Ik denk met weemoed
Aan de tijden van weleer
En aan jou, mijn jongen
Dat verdwijnt nooit meer.
Jouw gemis
Verjaardagen, je sterfdag
Kerst en de avond van nieuwjaar
Dat zijn van die moeilijke dagen
En zo zijn er nog een paar
Maar toch is dat het ergste niet
Je bereidt je erop voor
Je wapent je, je zet je schrap
En zo kom je er wel door
Nee, de moeilijkste momenten zijn
Als onverwacht het verleden binnendringt
Als ik iemand zie spelen op een gitaar
Of als jouw muziek van toen weerklinkt
Een geur, een woord of een gebaar
Waarin ik jou herken
Laten mij pijnlijk voelen
Hoe kwetsbaar ik nog ben.
Nooit meer
Je warme stem
Je gulle lach
Je helpende hand...
Nooit meer
Die grote broer
Die lieve zoon
Dat pijnlijk gemis...
Steeds weer.
Tien jaar later
Dat jij er niet meer bent
Beminde zoon
Nooit zal dat wennen
Nooit wordt dat gewoon
Ik bewaar jouw beeld
Geborgen in mij
Ik bewaar een straaltje
Van je lieve glimlach
Van samen... ik en jij.
Leegte
Niets kan de leegte vullen
die mijn zoon achter liet.
Geen andere mensen,
geen foto's van voorbij.
Niets kan de leegte vullen.
Alleen hij...
Lieve Boons 21 maart 2021
Moeilijk
Soms is het zo moeilijk
om verder te gaan
en te doen alsof jij
er nooit bent geweest.
Soms is het zo moeilijk
om gewoon te doen
zo moeilijk om het verdriet om jou
te verbergen achter een glimlach.
Soms is het zo moeilijk
om niet te laten zien
dat een stukje van mij
samen met jou gestorven is...
Lieve Boons 18 juli 2021
Vaarwel
Je hoeft niet meer te denken
Aan alles wat je achterliet
Je hoeft niet meer te blijven
Voor mijn aardse verdriet
Vlieg maar, dierbaar kind
Gedragen door de wind
Laat onze innige gesprekken
Jou blijvend omarmen
Zweef op mijn moederliefde
Die jou eeuwig zal verwarmen
Spreidt je vleugels vederlicht
En vlieg maar, naar het licht...
Een kaarsje voor Bart en meer gedichten
Ik mis je zo
Gedichten geschreven door Bart
| | |
|